در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
                                که خود در میان غزل ها بمیرد

گروهی برآنند کاین مرغ شیدا
                               کجا عاشقی کرد، آنجا بمیرد

شب مرگ، از بیم ، آنجا شتابد
                               که از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نکته گیرم ، که باور نکردم
                               ندیدم که قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا بر آمد
                               شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی! آغوش وا کن
                                که می خواهد این قوی زیبا بمیرد